Dynamisch Utrecht

Al in de prehistorie vond er kleinschalige bewoning plaats in het huidige Utrecht. De grondslag van de stad zelf werd rond het jaar 50 gelegd, toen de Romeinen ter hoogte van het Domplein begonnen met militaire projecten. Zes eeuwen later trokken de Angelsaksen naar Utrecht om vanuit hier de niet-gelovigen te bekeren tot het christendom. Ze namen plaatst in het fort van de Romeinen en na uitbreiding kwam hier het kerkelijk gebied en de burcht 'Trecht' uit. 

De opkomst van de Stathe zette Utrecht helemaal op de kaart. Deze welvarende handelswijk, in combinatie met het kerkelijk centrum maakte Utrecht tot de belangrijkste plaats in de noordelijke Nederlanden. In 1122 kreeg Utrecht stadsrechten en begon de bouw van de stadsmuren met omliggende gracht. Door de gigantische groei bleef de stad nog vierhonderd jaar de grootste stad van de Noordelijke Nederlanden. 

Utrecht heeft altijd aan een grote rivier gelegen. Door middel van de sluizen werden bepaalde delen onder controle gebracht, waaronder de Oudegracht. Door de centrale ligging bleef het in de honderden jaren hierna onrustig, mede door de wisseling van machten, de opkomst van gilden en de bezettingen van de Fransen en Spanjaarden. Het inwonersaantal bleef in deze tijd jarenlang rond de 30.000 hangen. In 1517 was de Dom volledig gebouwd na een periode van bijna driehonderd jaar en ruim honderd jaar later was ook de voltooiing van de Universiteit Utrecht een feit.

Aan het eind van de 19e en begin van de 20e eeuw maakte Utrecht een gigantische bevolkingsgroei door. Rond de periode voor en vooral na de tweede wereldoorlog werden stadsgrenzen veranderd en buurten als Kanaleneiland en Overvecht gebouwd. De bevolking groeide hierdoor nog meer uit en hangt tegenwoordig rond de 330.000.