Parijs: de stad van de liefde

Parijs is vernoemd naar de Keltische stam de Parisii. De Kelten stichtten een nederzetting op het eiland dat wij nu kennen als 'Île de la Cité'. Parijs was in die tijd een klein vissersdorp. In 55 v. Chr. is de stad veroverd door de Romeinen die de stad Lutetia noemden. In 486 wordt Parijs onderdeel van het rijk van de Franken en zij maken het tot de hoofdstad van hun koninkrijk. Gedurende de middeleeuwen was de stad een religieus centrum en er werden architectonische meesterstukken gebouwd zoals de Sainte-Chapelle.

In de 13e eeuw werd begonnen aan de bouw van het Louvre en de Notre-Dame. Parijs was toen ook het centrum voor educatie met een goede universiteit, de Sorbonne. In de tijd van de Renaissance was de stad een groot centrum voor cultuur en ideeën. Onder leiding van Lodewijk XIV werd Parijs een machtige en rijke stad. Lodewijk XIV bouwde luxueuze residenties buiten de stad. De vele kastelen rondom Parijs zijn hier een overblijfsel van. Na de bloedige Franse Revolutie van 1789 werd de Franse monarchie vervangen door een republiek.

Toen Napoleon Bonaparte aan de macht kwam, wilde hij dat Parijs het nieuwe centrum van de wereld werd. Baron Haussmann heeft ervoor gezorgd dat Parijs grondig werd verbouwd. De stad kreeg elegante avenues en boulevards. Aan het einde van de 19e eeuw was de stad de drijvende kracht van de westerse cultuur. Tijdens de Eerste Wereldoorlog bleef Parijs vrij van de Duitse bezetting. Van 1920 tot 1940 was Parijs het wereldwijde centrum voor artiesten, muzikanten en schrijvers. Hier kregen nieuwe bewegingen vorm, zoals het kubisme en het surrealisme. Het leger van Duitsland bezette Frankrijk van 1940 tot 1944. Geallieerden en Franse troepen bevrijdden Parijs in augustus 1944 van de Duitse bezetting.

Vandaag de dag wordt Parijs, met 12 miljoen inwoners, naast Londen, Tokio en New York beschouwd als één van de vier wereldsteden. De stad is nog altijd het culturele centrum van Europa en de wereld.